برنامه ریزی مسکن با تاکید بر همبستگی بین مطلوبیت مسکن و رضایتمندی ساکنان( نمونه موردی محله جلفا در شهر اصفهان)

کیفیت مسکن شهری عبارت است از شرایط زیست محیطی ، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی- فضایی مسکن شهری و همچنین ارزیابی میزان رضایتمندی از شرایطی که محیط مسکونی برای شهروندان فراهم آورده است. می توان گفت هدف اصلی برنامه ریزی مسکن تامین نیاز های فضایی فعالیت های انسانی به منظور وضعیت مطلوب تر سکونت با توجه به محدودیت های منابع و امکانات است در پژوهش پیش رو محله تاریخی جلفا در شهر اصفهان به عنوان نمونه موردی مورد مطالعه قرار گرفته تا میزان رضایتمندی ساکنان از شرایط مسکن در این محله با توجه به معیار های مطلوبیت مسکن مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی – توصیفی است و گرداوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه ای انجام گرفته است. برای به دست اوردن رابطه بین رضایتمندی ساکنان و مطلوبیت مسکن معیار های مطلوبیت به صورت پرسشنامه ای با حجم نمونه ای 360 عدد مورد بررسی قرار داده شده و پس از آن تجزیه و تحلیل داده های حاصل با استفاده از نرم افزار spss 19 و روش های آماری همچون تحلیل های همبستگی اسپیر من و آزمون t تک نمونه و همچنین تحلیل عاملی و رگرسونی به منظور به دست اوردن معیار هایی که بیشترین ضریب تاثیر را در رضایمندی ساکنان محله جلفا داشته است انجام شده است. در ادامه با استفاده از تحلیل راهبردی swot به بررسی هر یک از معیار های مطلوبت در سطح محله و تدوین راهبرد نهایی برای برنامه ریزی مسکن پرداخته شده است، که استفاده از راهبرد تنوع بخشی جهت برنامه ریزی مسکن در محله جلفا در اولویت قرار می گیرد در انتها با استفاده از مدل راهبردی برنامه ریزی کمی (qspm) هر یک از راهبرد های تنوع طلبی امتیاز دهی و اولویت بندی گردیده است.